Τον τελευταίο χρόνο δύο ήταν οι σημαντικές παγκόσμιες τραγωδίες που έπληξαν μεγάλη μάζα ανθρώπων, ο σεισμός στην Αϊτή και ο σεισμός και το τσουνάμι στην Ιαπωνία. Παρακολουθώντας τον τρόπο που αντέδρασαν στις δύο χώρες, αντιλαμβάνεται κανείς το ψυχικό σθένος και τις δυνατότητες του κάθε λαού.
Τη στιγμή που στην Ιαπωνία άρχισαν άμεσα να καθαρίζουν τις πληγείσες περιοχές και να κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να αποτρέψουν την πυρηνική καταστροφή, στην Αϊτή –έξι μήνες μετά τον σεισμό του 2010– σε μια αποστολή τους, δημοσιογράφοι του CNN μετέδιδαν πως στις κτυπημένες περιοχές «είναι λες και μόλις χθες κτύπησε ο σεισμός».
Το ανθρώπινο και υλικό κόστος από την έκρηξη στο Ζύγι δεν συγκρίνεται ασφαλώς με τις δύο πιο πάνω καταστροφές, όμως το πλήγμα στην Κύπρο είναι τεράστιο. Δεκατρείς νεκροί και δισεκατομμύρια ευρώ σε ζημιές δεν είναι καθόλου αμελητέα για την πατρίδα μας, ενώ οι συνέπειες, άμεσες και μακροπρόθεσμες, θα είναι σκληρές, τόσο στον τρόπο ζωής, όσο και στην τσέπη μας.
Αυτό που είναι ενδιαφέρον, είναι ο τρόπος που αντιμετώπισε η Κύπρος την τραγωδία και θυμίζει περισσότερο τους Αϊτινούς και σε καμία περίπτωση τους Ιάπωνες. Όπως έγραψα και μεσοβδόμαδα στο 24sports, η οργάνωσή μας αποδείχτηκε πως είναι της πλάκας. Μια βόλτα στα φώτα τροχαίας κεντρικών αρτηριών τη στιγμή που πέφτει χωρίς προειδοποίηση το ρεύμα ή η κρατική σιγή για το θέμα ακόμη και 72 ώρες μετά την καταστροφή, αρκεί για να διαπιστωθούν τα κενά στον τρόπο λειτουργίας στο νησί μας. Και αυτά μετά από μια έκρηξη στο Ζύγι. Δηλαδή αν κτυπήσει ισχυρός σεισμός ή κάτι χειρότερο, τι κάνουμε;
Μιλούσα πριν καιρό με ποδοσφαιριστή που έπαιξε στο Αρμενία-Κύπρος τον Οκτώβριο του 1994 και μου έλεγε πως του έκανε εντύπωση πως στο Γιερεβάν έκοβαν με πλάνο το ρεύμα στην πόλη ανά περιοχή, λόγω έλλειψης ηλεκτρικής ενέργειας. Μάλιστα για να ανάψουν οι προβολείς του σταδίου το βράδυ του αγώνα, χρειάστηκε να πέσει το ρεύμα σε όλη την πόλη. Στην Κύπρο, 17 χρόνια μετά, τους πήρε πάνω από 48 ώρες για να ανακοινώσουν το πρόγραμμα της περικοπής του ρεύματος, το οποίο δεν ήταν καν ορθό τις πρώτες μέρες –τουλάχιστον–.
Η ανοργανωσιά και η έλλειψη πλάνου των κρατικών υπηρεσιών αμέσως μετά την καταστροφή ήταν φοβερή, όμως δεν πρέπει να εκπλησσόμαστε καθόλου. Εδώ ραντίζαμε τα μεταλλικά κοντέινερ με νερό για να μην εκραγούν και θα κολλήσουμε στην έλλειψη οργάνωσης;
Υ.Γ. Ήταν πραγματικά αναγκαίο, μετά την τραγωδία, να βγουν όλοι σχεδόν οι (άσχετοι για το θέμα) βουλευτές και λοιποί πολιτικοί και να κάνουν «παρέλαση» στα τηλεοπτικά στούντιο; Και μάλιστα να αναλωθούν σε άσκοπες κομματικές συγκρούσεις;
Ηρόδοτος Μιλτιάδους
Ακολουθήστε με στο twitter
