Μπορώ να δεχθώ, έστω και με δυσκολία, τη θέση ότι η Ανόρθωση ήταν και άτυχη στο προχθεσινό παιχνίδι με την Ραμποτνίτσκι. Βλέπετε, ο Βουτσίσεβιτς δυο φορές έστειλε την μπάλα στο δοκάρι. Κι αν σε κάποια απ’ αυτές τις φάσεις έμπαινε γκολ, ίσως τα πράματα να ήταν πολύ διαφορετικά τώρα.
 |
Σε κάποιες περιπτώσεις οι παίκτες έκαναν του κεφαλιού τους... |
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, η «Κυρία» ήταν ασόβαρη. Ασόβαρη ως εκεί που δεν πάει άλλο. Παρόλο που οι παίκτες έβλεπαν τις προσπάθειές τους (οι καλές φάσεις της Ανόρθωσης ήταν απόρροια ατομικών εκλάμψεων) να μην καταλήγουν στα δίχτυα, όφειλαν να παραμείνουν συγκεντρωμένοι και να μην υποτιμήσουν ούτε λεπτό τον αντίπαλο. Αντ’ αυτού είδαμε απίστευτα χαλαρά μαρκαρίσματα, με συνέπεια δυο γκολ-μαχαιριές στην καρδιά της «Κυρίας».
Τα σημάδια φάνηκαν νωρίς. Είδαμε, για παράδειγμα, τον Λαμπάν να εκνευρίζεται για ένα αράουτ και να ρίχνει την μπάλα κάτω με δύναμη σαν μικρό παιδί που παίζει μπάλα στις αλάνες και πικάρεται, με αποτέλεσμα να δεχθεί κίτρινη κάρτα.
Κι όλα αυτά ξεκινούν από τον προπονητή. Ο Στόιλοφ (τουλάχιστον είχε τη στοιχειώδη ευθιξία για να αναλάβει την ευθύνη) έχασε το παιχνίδι με τους παίκτες του, οι οποίοι ήταν επιπόλαιοι κι άψυχοι μέχρι αηδίας. Κι αν δεν καταλάβατε τι προσπαθώ να πω, θα θέσω ένα φιλοσοφικό ερώτημα: Θα μπορούσατε να φανταστείτε τον Τιμούρ να βρίσκεται στον πάγκο και να βλέπει τους ποδοσφαιριστές της ομάδας του να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο;
Ασόβαροι όμως δεν ήταν μόνο οι παίκτες και ο προπονητής. Ασόβαρη ήταν και η διοίκηση. Η οποία, βλέποντας την τραγική κι ανύπαρκτη εμφάνιση στη Γεωργία, κόντρα στην Γκάγκρα, δεν πήρε ούτε ένα μέτρο για να συνετίσει τα στελέχη της ομάδας.
Και να πεις ότι οι άνθρωποι της Ανόρθωσης δεν έπεσαν πάλι θύμα τέτοιων επιπόλαιων συμπεριφορών, να το καταλάβω. Η «Κυρία» θα έπρεπε να ξέρει καλύτερα ότι χωρίς σοβαρότητα δεν πας πουθενά. Διότι στο πρόσφατο παρελθόν εκμεταλλεύτηκε τη σε βάρος της υποτίμηση για να διακριθεί στην Ευρώπη, ενώ την πάτησε κι όταν παρουσίασε σημάδια εφησυχασμού. Κοντολογίς, δεν πήρε τα μαθήματα από τη σύγχρονη ποδοσφαιρική της ιστορία...
Υ.Γ. Ο 37χρονος γκολκίπερ, Ιβάνκοφ (επιλογή του Στόιλοφ), προβλημάτισε ιδιαίτερα με την αγωνιστική του συμπεριφορά. Στα δύο από τα τρία πρώτα σουτ που έγιναν προς την εστία του δέχθηκε ισάριθμα γκολ. Και να πεις ότι ήταν δυνατά, να το καταλάβω. Με προβλημάτισε επίσης το γεγονός ότι δεν μπορούσε να «τεντωθεί» για να αποκρούσει. Η μπάλα και στις δυο περιπτώσεις ήταν στο πεδίο δράσης του, όμως, αδυνατούσε να ακολουθήσει την πορεία της.
Φάνης Μακρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου