Προφανώς ο κύριος Στόιλοφ θεωρεί πως με το να αποδεσμεύσει τον Ντίμιταρ Ιβάνκοφ, έχει αποδώσει σε κάποιο βαθμό τις ευθύνες που αναλογούν στους παίκτες, για τον αποκλεισμό από τη Ραμποτνίτσκι... Η δήλωση του πως ο παίκτης «αποκτήθηκε για να βοηθήσει στην Ευρώπη και από τη στιγμή που δεν το έκανε, τότε να πάει σπίτι του» έχει μια δόση αλήθειας, όμως θα την αντικρούσω.
Δεν στηρίζω τον Ιβάνκοφ, γιατί όντως είχε ευθύνη για τον αποκλεισμό της «Κυρίας». Όμως, αν ο παίκτης αποκτήθηκε όντως για να βοηθήσει στην Ευρώπη, αυτό εγώ το ερμηνεύω ως μια μεταγραφή που έγινε, στην προοπτική που υπήρχε για να πάει μακριά η ομάδα. Εκεί ναι, θα ήταν έτοιμος και θα βοηθούσε πολύ. Δεν μπορεί μια τόσο μεγάλη καριέρα να διαγράφεται με δύο κακές εμφανίσεις, καλώς ή κακώς!
Και αν ο Ιβάνκοφ δεν ήταν έτοιμος, όπως αποδείχθηκε, για τα παιχνίδια με τη Ραμποτνίτσκι, όφειλε ο κ. Στόιλοφ να στηρίξει τον Μάτους Κόζατσικ, παρά το κακό παιχνίδι στη Γεωργία, παρά να βγάλει τον Σλοβάκο από την ενδεκάδα και να βάλει μέσα, για τα δύο κρισιμότερα παιχνίδια της σεζόν –πάντα μέχρι τα επόμενα- τον παίκτη που ο ίδιος έφερε, λες και κάτω από τα δοκάρια θα καθόταν ξαφνικά ο... Φαν ντερ Σαρ! Χώρια που για ν’ αποκλείσεις τη Ραμποτνίτσκι, με όλο το σεβασμό, δεν θέλεις καν καλό προπονητή, αλλά ούτε και τερματοφύλακα της εμβέλειας του Ιβάνκοφ. Στην... υπόθεση Ανόρθωση-Ραμποτνίτσκι, λοιπόν, ένοχος κρίθηκε ο Ιβάνκοφ. Για μένα, όμως, εξιλαστήριο θύμα...
Μάριος Χατζηστυλλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου