Δεν μπορείς, όμως, ούτε να σιωπήσεις εντελώς. Δεν μπορείς να κλείσεις ερμητικά το στόμα. Γιατί αν το κάνεις αυτό, αν μείνεις απαθής και αρχίσεις να σφυρίζεις αδιάφορα, τότε τα ίδια κακά (και χειρότερα) πιθανότατα να βρεθούν πάλι μπροστά σου.
«Η έκρηξη σημειώθηκε σε εμπορευματοκιβώτια με πυρίτιδα, τα οποία είχαν κατασχεθεί πριν τρία χρόνια από πλοίο το οποίο είχε προορισμό τη Συρία» ανέφερε μεταξύ άλλων η είδηση που διάβαζα το πρωί και η οποία με πίκρανε και με εξόργισε συνάμα, αποτελώντας το έναυσμα για μια σειρά από συνειρμούς... «Μα είναι δυνατόν να φυλάσσεις για τρία χρόνια μεγάλη ποσότητα εκρηκτικής ύλης, χωρίς τις δέουσες προφυλάξεις, σε έναν τόπο με απίστευτα υψηλές θερμοκρασίες;» διερωτήθηκα ακολουθώντας το δρόμο της λογικής...
Γίνεται να μην λήφθηκαν τα απαραίτητα μέτρα σε έναν τόπο, στον οποίο η συντριπτική πλειοψηφία των ανδρών έχουν υπηρετήσει την Εθνική Φρουρά και αντιλαμβάνονται με ευκολία ότι δεν παίζεις με τα εκρηκτικά;
Κι, όμως, ναι! Γίνεται!!! Στην Κύπρο αυτή η εντελώς παράλογη κατάσταση, φαίνεται μέρος της καθημερινότητάς μας. Σαν κάτι φυσιολογικό...
Βλέπετε, έχουμε σοβαρό πρόβλημα με τις Αρχές μας. Οι άνθρωποι που μας διοικούν, που κατέχουν τα καίρια πόστα, οι ταγοί μας, δεν σκέφτονται τον απλό κόσμο. Τον ξεχνούν, είτε άθελά τους, είτε γιατί έτσι τους βολεύει. Υπάρχουν ζωντανά παραδείγματα που βοούν.
Το έχουμε βιώσει και στον αθλητισμό. Έχουμε δει ανθρώπους της πολιτικής ηγεσίας (εννοούμε όλους τους πολιτικούς απ’ όλες τις παρατάξεις), οι οποίοι ασχολούνται ευκαιριακά με το χώρο μας για να αποκομίσουν όφελος. Ή άτομα να παίρνουν αποφάσεις και να κάνουν κινήσεις, τάχατες για προστασία του αθλητισμού. Και λέμε «τάχατες», γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι την ίδια στιγμή αυτοί που μας παίζουν τους σωτήρες, με τα όσα πράττουν ευνοούν και βολεύουν λίγους, σε βάρος πολλών που καλούνται να πληρώσουν το τίμημα. Ας μην μπούμε στη διαδικασία να καταγράφουμε περιπτώσεις, γιατί θα είναι σαν να εκμεταλλευόμαστε τον ανθρώπινο πόνο για να εκτοξεύσουμε πυρά... Όλοι τα ξέρουμε.
Αυτό το τραγικό συμβάν, λοιπόν, το οποίο μπορεί να έχει ανυπολόγιστες συνέπειες (τολμώ να προβλέψω ότι καταστάσεις σαν κι αυτή δύναται να μας πάρουν χρόνια πίσω) καταδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος σ’ αυτό τον τόπο. Το οποίο αποδίδεται με την ακόλουθη φράση: Πάμε όλοι θύμα εγωκεντρικών ηγετών, οι οποίοι προσκολλημένοι στα... δικά τους θέματα, παραμελούν τους πολίτες αυτού του τόπου κι αδυνατούν να προστατεύσουν τον απλό κόσμο...
Δεν μας μένει παρά να μαζέψουμε τα συντρίμμια μας, να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ξεπεράσουμε αυτό το σκόπελο (στο βαθμό που μπορούμε) και να προσπαθήσουμε να μάθουμε από τα λάθη μας... Ειδικά εμείς που δεν φροντίσαμε τόσα χρόνια να αποκτήσουμε άξιους ηγέτες. Όσο για «απόδοση ευθυνών», δυσκολεύομαι να κάνω λόγο, γιατί αυτά δεν συμβαίνουν σε έναν τόπο όπου ανθεί η ευθυνοφοβία, κυρίως στις τάξεις αυτών των οποίων παίρνουν τις μεγάλες αποφάσεις...
Φάνης Μακρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου