Από το Φεβρουάριο του 2010...Αν είναι δυνατόν! Το ακούσαμε και αυτό: Η τελευταία ευρεία σύσκεψη που ασχολήθηκε με το θέμα της μετακίνησης των εμπορευματοκιβωτίων έγινε τον Φεβρουάριο του 2010! Αληθεύει; Ποιος αρμόδιος θα μας απαντήσει;
ΓΕΩ
Αλήθεια, τι περίμεναν;Καλά, τρία χρόνια προσπαθούσαν να αποφασίσουν για το τι θα έκαναν με τα εμπορευματοκιβώτια; Οι άνθρωποι δεν έχουν τον Θεό τους!
ΓΕΩ
Ευθύνες ασήκωτες!Από τις τοποθετήσεις των χαροκαμένων συγγενών των θυμάτων της ανείπωτης τραγωδίας, αποτυπώνεται το μέγεθος της τραγωδίας. Όπως αποτυπώνονται και οι ευθύνες των κρατούντων σε αυτό τον τόπο. Ευθύνες ασήκωτες! Όσο για τις παραιτήσεις, δίνουν ένα μήνυμα, αλλά δεν σταματούν εκεί οι ευθύνες. Για τούτο η έρευνες για το τι έγινε και πολύ περισσότερο για το τι δεν έγινε, θα πρέπει να φθάσουν σε βάθος. Τάχιστα!
ΓΕΩ
Ο παράδεισος χάθηκε...Ο Θεός να βάλει το χέρι του σε αυτόν τον τόπο! Ειδικά τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, να το βάζει ο Ύψιστος γιατί διαφορετικά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα μπροστά στους διάφορους κινδύνους που παραμονεύουν...
Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο συμβαίνουν φοβερά πράγματα στην Κύπρο. Ξεκίνησαν από πολύ παλιά, κορυφώθηκαν το 1974 και συνεχίζουμε. Που να τα αποδώσουμε όλα αυτά; Δυστυχώς δεν ξέρουμε, στα περισσότερα υπάρχει ο παράγοντας «ανθρώπινο λάθος», σε άλλα είναι η μοίρα μας και σε κάποια άλλα η κατάρα που μας κυνηγά από τον καιρό που υπήρξε αυτός ο τόπος...
Τελικά, ο δικός μας παράδεισος χάνεται κάθε καλοκαίρι. Και πρέπει πλέον επιτέλους να δούμε σοβαρά τι θα κάνουμε. Γεγονότα επαναλαμβανόμενα τους ίδιους μήνες δεν μπορεί να είναι τυχαία. Γι’ αυτό, το καλοκαίρι πρέπει πλέον να αποφασίσουμε και να προχωρήσουμε σε σημαντικές αλλαγές στην καθημερινή μας ζωή. Το καλοκαίρι στην Κύπρο δεν είναι πλέον για χαμόγελα και αμέριμνες στιγμές, αλλά για σκέψη και περισυλλογή. Δεν ήταν βασικά εδώ και χρόνια αλλά τώρα τα πράγματα δυσκολεύουν και περιπλέκονται ακόμα περισσότερο. Άστε δηλαδή που γλιτώσαμε ή αποφύγαμε πολλές φορές και άλλες τραγωδίες, καθαρά από τύχη και μόνο...
Φίλοι μου, ο δικός μας παράδεισος δεν υπάρχει πια ή μάλλον δεν είναι όπως τα παλιά χρόνια. Είμαστε που είμαστε άσχετοι, δεν μας θέλει ούτε και η τύχη!
Δημήτρης Δημητρίου
Το ΚαρφοπέταλοΗ χθεσινή μέρα δεν ξεκίνησε καλά ή μάλλον, ξεκίνησε τόσο άσχημα όσο δεν μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Κι άντε τώρα να γράψεις για τον αθλητισμό, για το ποδόσφαιρο κι όλα τ’ άλλα. Πως θα το κάνουμε αυτό, με τι καρδιά να προχωρήσουμε;
Φίλοι μου σήμερα, η στήλη σεβόμενη τη μνήμη των ανθρώπων που έφυγαν απέχει. Αιωνία τους η μνήμη...
Δ.Δ.
Για να... κερδίσουν πόντους (τρομάρα τους)
-Το τελευταίο πράγμα που περιμένεις να ακούσεις από σοβαρούς πολιτικούς αμέσως μετά από μία ανείπωτη τραγωδία είναι η επίρριψη ευθυνών. Βεβαίως, και υπήρχαν σοβαρές παραλείψεις για την έκρηξη των εμπορευματοκιβωτίων στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Ζύγι. Προφανώς και υπάρχει εγκληματική αμέλεια. Αλήθεια, όμως, ποιος πιστεύει ότι δεν θα γινόταν το μοιραίο αν την τύχη αυτού του τόπου την κρατούσαν άλλοι πολιτικοί άρχοντες; Κανείς.
-Η εκμετάλλευση τέτοιων καταστάσεων από κάποιους με απώτερο σκοπό να κερδίσουν πόντους στο πολιτικό πεδίο είναι το λιγότερο τραγική. Σου σκορπάει απέραντη λύπη. Σεβαστείτε τις μάνες, τα αδέλφια και τους συγγενείς. Η αμέλεια όλων εσάς τους ανάγκασε να ντυθούν στα μαύρα. Υπεύθυνοι είσαστε όλοι. Κάποιοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Τώρα θυμήθηκαν κάποιοι να βγουν και να πουν ότι «έπρεπε να γίνει το ένα και το άλλο». Και γιατί τόσο καιρό εσείς που το γνωρίζατε δεν πιέσατε τις καταστάσεις ώστε να απομακρυνθεί το θανατηφόρο υλικό; Μήπως, αυτοί που ήταν υποψιασμένοι έχουν λιγότερες ευθύνες; Υπήρξαν προειδοποιήσεις, αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
-Όλα μα όλα είναι στην τύχη σ΄ αυτόν τον τόπο. Δίχως εμπειρογνώμονες και ανθρώπους με τεχνογνωσία. Κι αυτούς που έχουμε τους αγνοούμε. Μάθαμε για τα προβλήματα της Helios, αφού πρώτα οδηγήθηκαν στο θάνατο 121 άνθρωποι. Μάθαμε για ελλείψεις στην Ε.Φ. όταν χάθηκαν ζωές από τις πτώσεις ελικοπτέρων. Τώρα, μάθαμε ότι τα κιβώτια που περιείχαν πυρίτιδα ήταν επικίνδυνα και έπρεπε να απομακρυνθούν. Τα... προβλέψαμε όλα μα δεν κάναμε τίποτα. Σ΄ αυτόν τον τόπο κυριαρχεί το «θα κάνουμε» ή το «θα έπρεπε να...». Ακυβέρνητο καράβι μοιάζουμε. Το μόνο που ενδιαφέρει τους πολιτικούς άρχοντες είναι η καρέκλα, η αυτοδιαφήμιση, τα λούστρα, η προβολή τα αξιώματα και τα συμφέροντα. Αν έχετε το θάρρος ή νιώθετε καθαροί τη συνείδηση σας πηγαίνετε να σταθείτε μπροστά σ΄ αυτές τις τραγικές φιγούρες των μανάδων...
Ανδρέας Σταυρινίδης
Όλα στην τύχη!Αυτό που εισπράττει ο λαός από τη νέα ανείπωτη τραγωδία, είναι πως όλα σε αυτόν τον άμοιρο τόπο αφήνονται στην τύχη! Μέχρι πότε ρε γαμώτο;
ΓΕΩ
Από την Τρίτη!Αληθεύει πως από την περασμένη Τρίτη υπήρξαν προμηνύματα με τα εμπορευματοκιβώτια; Και αν ναι, ήταν αρκετό το γεγονός πως η μόνη αντίδραση που υπήρξε, ήταν να δημιουργηθούν αντιπυρηνικές ζώνες; Μα είναι δυνατόν να υπάρχουν αρμόδιες υπηρεσίες αυτού του κράτους που να αδιαφορούν τόσο για την ασφάλεια των πολιτών του; Έλεος!
ΓΕΩ
Τυχεροί στην ατυχία μας...Θλίψη και οδύνη για όσους έχουν χαθεί στη χθεσινή ανείπωτη τραγωδία στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης».
Ασήκωτος και ο πόνος των οικογενειών των θυμάτων. Αν μπορούμε (μπορούμε;) να πούμε πως μας λυπήθηκε ο Θεός, τότε ναι, έχουμε να λέμε πως αυτή η ανείπωτη τραγωδία θα μπορούσε, να ήταν ακόμη μεγαλύτερη όσον αφορά στην απώλεια ανθρώπινου δυναμικού.
Αλήθεια, ποιο μυαλό μπορεί να συλλάβει το μέγεθος της τραγωδίας αν το κακό γινόταν μια ώρα ας πούμε αργότερα, όταν οι δεκάδες εργαζόμενοι στην περιοχή θα αναλάμβαναν τη βάρδια τους;
ΓΕΩ
Τι να γράψω, συνάδελφε...Ο συνάδελφος, μας ζήτησε να γράψουμε όλοι από λίγες λέξεις. Τι να γράψει κανείς... Είναι στιγμές στις οποίες δύσκολα μπορείς να εκφραστείς. Οφείλεις να είσαι προσεκτικός, με σεβασμό προς αυτούς που τούτες τις στιγμές θρηνούν, πονούν και υποφέρουν... Κάθε φορά που μας πλήττει μια εθνική τραγωδία, ερχόμαστε όλοι πιο κοντά ο ένας στον άλλο. Το ίδιο θα κάνουμε και τώρα. Ή τουλάχιστο, οφείλουμε να το κάνουμε... Και όταν οι μέρες περάσουν και όλων μας η ζωή θα μπει εκ νέου σε κανονικούς ρυθμούς, ας προνοήσουμε να περιορίσουμε στο ελάχιστο αυτού του είδους τα συμβάντα στο μέλλον. Μέχρι τότε, η σκέψη μας στρέφεται στα πραγματικά θύματα αυτής της νέας τραγωδίας, ενός ακόμα μαύρου Ιουλίου...
Ας αναπαύσει ο Θεός τις ψυχές των αδικοχαμένων αδερφών μας και αιώνια να παραμείνει η μνήμη τους...
Μάριος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου