Όταν αγαπάς ένα πρόσωπο ή μια ιδέα, τα δίνεις όλα γι’ αυτό που έχεις στην καρδιά σου. Δεν υπολογίζεις τίποτα. Γίνεσαι θυσία…
Το οξύμωρο στον Απόλλωνα, είναι ότι όλοι οι παράγοντες, εξωδιοικητικοί και μη, δηλώνουν ότι αγαπούν τον σύλλογο και θέλουν να τον υπηρετήσουν, όμως, κανένας δεν είναι διατεθειμένος να προσφέρει τις υπηρεσίες του χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Και για να μην πείτε ότι «πετάμε» αστήριχτες κουβέντες, πάμε να τεκμηριώσουμε τις αναφορές μας, μέσα από το χθεσινό ρεπορτάζ του Απόλλωνα. Τα σημειώματα του συνάδελφου, Πόλυ Χαραλάμπους, είναι απόλυτα κατατοπιστικά...
Γράφει ο Πόλυς για τον Γιώργο Παπά: «Ο πρώην πρόεδρος είπε ότι ο ίδιος δεν έχει πρόθεση να επανέλθει στα διοικητικά δρώμενα, ενώ ούτε και οι διεργασίες και διαβουλεύσεις (σημ. με άλλους παράγοντες) που έγιναν, απέφεραν τελικά... καρπούς».
Ο Παντελής Αθηνής φέρεται να δήλωσε: «Αν υπάρχει οποιαδήποτε σοβαρή κίνηση που θα δώσει ελπίδα και θα συμβάλει στη σωτηρία του Απόλλωνα, εγώ, ως Απολλωνίστας, θα τη στηρίξω. Όμως, δεν έχω πρόθεση να βγω στην πρώτη γραμμή και να ενταχθώ στις γραμμές της διοίκησης».
Πάμε και στη λέσχη φίλων του Απόλλωνα… Ο συνάδελφος σημείωσε σχετικά: «Η λέσχη φίλων Απόλλωνα, που αποτελείται από τους Δώρο Λιπέρτη, Γιάννη Τραπαλίδη, Εύρο Ευριπίδου, Πάρη Στυλιανίδη, Σωκράτη Έλληνα και Χαράλαμπο Αγγελίδη, αποποιούνται το χαρακτηρισμό ‘σωτήρες’ και διαψεύδουν κατηγορηματικά ότι θα βάλουν στον Απόλλωνα μεγάλα ποσά. Σκοπός τους, όπως τονίζουν, είναι όλοι οι Απολλωνίστες να συνεισφέρουν τακτικά ένα μικρό ποσό ως συνδρομή, ώστε ο Απόλλωνας να ανήκει σε όλους στον ίδιο βαθμό».
Φινάλε με τον πρόεδρο του σωματείου, Δώρο Αντωνίου, ο οποίος δήλωσε: «Αποφάσισα να απαντήσω θετικά στην πρόταση που δέχθηκα υπό ορισμένες προϋποθέσεις, οι οποίες θα καθιστούσαν την ανάληψη της διοίκησης του ποδοσφαιρικού Απόλλωνα αποτελεσματική». Σε άλλο σημείο των τοποθετήσεών του, ο Αντωνίου, επανέλαβε: «…υπό προϋποθέσεις, οι οποίες θα δημιουργούσαν ιδανικές συνθήκες επιτυχίας».
Συμπέρασμα; Κανείς δεν δίνεται με όλο του το «είναι» για τον Απόλλωνα, το σωματείο που (υποτίθεται ότι) αγαπά. Ο ένας δεν πήρε τις διαβεβαιώσεις που ήθελε κι έκανε πίσω, ο άλλος δεν είναι διατεθειμένος να βγει στην πρώτη γραμμή, η «λέσχη φίλων» ξεκαθαρίζει ότι ούτε τους σωτήρες παίζουν, αλλά ούτε και ποσά θα βάλουν (αυτοί τουλάχιστον είναι ειλικρινείς), ενώ, τέλος, ο Αντωνίου είπε ένα «ναι, αλλά…». Κανένας, όμως, δεν είναι διατεθειμένος να αναλάβει με όποιο κόστος. Τι σόι αγάπη είναι αυτή; Πώς γίνεται η αγάπη να σε κάνει ευθυνόφοβο;
Φάνης Μακρίδης
Δημοσιεύτηκε στις παρακηνιακές στήλες του "ΠΟΛΙΤΗ" στις 27/05/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου