Μήπως ήμασταν μαλακοί με την Ομόνοια;

Ο γράφων προσέγγισε με σκεπτικισμό τη δημοσιογραφική κάλυψη του φιλικού της Ομόνοιας κόντρα στην Κατάνια (1-2). Διάβασε κι άκουσε ιδιαίτερα θετικά σχόλια για την εμφάνιση των πρασίνων, τη στιγμή που οι τελευταίοι είχαν απέναντί τους έναν αντίπαλο, ο οποίος αγωνιζόταν υπό ιδιάζουσες συνθήκες...

Βλέπετε, η ιταλική ομάδα προέρχεται από δυο εβδομάδες σκληρής προετοιμασίας και τα πόδια των παικτών της ήταν βαριά. Κάτι που επισημάνθηκε από τον ηλεκτρονικό ιταλικό Τύπο (χαρακτηριστική αναφορά στο cataniapolitica.it). Επιπλέον, το παιχνίδι αποτελούσε το πρώτο φετινό τεστ του ιταλικού συλλόγου...

Μήπως, λοιπόν, υπερεκτιμήσαμε την προσπάθεια των Κυπελλούχων μας σε ένα φιλικό (που ηττήθηκαν) με αντίπαλο από σαφώς ανώτερη ποδοσφαιρική σχολή μεν, ανέτοιμο δε; Μήπως εμείς οι δημοσιογράφοι καλλιεργούμε τον... κίνδυνο του εφησυχασμού (το παιχνίδι με την Ντεν Χάαγκ είναι πολύ κοντά); Μήπως θα έπρεπε να ήμασταν πιο εγκρατείς στις θετικές μας αναφορές; Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα που απασχόλησαν τον γράφοντα...

Είναι και κάτι άλλο που δεν μου άρεσε. Το γεγονός πως οι πράσινοι έπρεπε να περιμένουν και το «τεστ» με την Κατάνια για να σιγουρευτούν ότι χρειάζονται επιθετική ενίσχυση (αυτό διάβασα στα ρεπορτάζ)... Καλά, τόσο καιρό τι έκαναν; Δεν είχαν φανεί οι αδυναμίες στη γραμμή κρούσης; Έπρεπε να περάσει τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, δηλαδή;

Και είναι κι εκείνο το θέμα του αμυντικού στη μέση, το οποίο άργησε πολύ να κλείσει (με την απόκτηση του Σερφά)... Τη στιγμή που ο Νεόφυτος Λάρκου είχε άποψη για το έμψυχο δυναμικό από πέρσι, αλλά και χρόνο για να κάνει έγκαιρα τις κατάλληλες κινήσεις...

Ίσως εμείς οι δημοσιογράφοι να έπρεπε να ήμασταν λίγο πιο αυστηροί με την Ομόνοια. Για να βοηθήσουμε την εκπρόσωπό μας στην Ευρώπη να παρουσιαστεί με το καλό της κοστούμι στις επίσημές της υποχρεώσεις. Κι όχι να τα βλέπουμε όλα καλά κι όλα ωραία. Και μακάρι αυτές οι φοβίες, στο τέλος να μείνουν απλώς φοβίες και τίποτε άλλο...

Φάνης Μακρίδης