Τα πρωταθλήματα σαφώς και δεν τα κερδίζει μόνο η άμυνα, ούτε ένας παίκτης, ούτε ένας προπονητής. Η Ανόρθωση πήρε τον τίτλο γιατί είχε σταθερότητα και λύσεις ως ομάδα, σε κάθε αγωνιστική πρόκληση που βρήκε στο δρόμο της. Συνοπτικά...
Όταν έπρεπε να αναχαιτίζει, ο ανασταλτικός της μηχανισμός περιόριζε αισθητά τις αντίπαλες τελικές προσπάθειες, με γρήγορες επιστροφές και προσωπικότητες στα χαφ (βλέπε Σκοπελίτη, Ζλόγκαρ, Νικολάου). Όποιες φορές δημιουργούνταν ρήγματα επενέβαινε ο Μπεκιάι, ο οποίος στις δικές του κακές βραδιές είχε τη στήριξη κολοσσών στα μετόπισθεν όπως οι Κατσαβάκης και Κωνσταντίνου.
Είτε κρατούσε το μηδέν παθητικό είτε όχι, η πλουραλιστική αποτελεσματικότητα στο σκοράρισμα εξαργύρωνε βαθμούς. Ο Σόσιν είναι ένας από τους δεκατρείς γκολτζήδες, σημειώνοντας το ένα τέταρτο του συνόλου των τερμάτων. Ασχέτως επιπέδου απόδοσης, υπήρχε πειθαρχία και ουσία, απόρροια ποιότητας υλικού και σωστής του διαχείρισης από τον Τιμούρ Κετσπάγια.
Σημειωτέον, η «κυρία» δεν είχε ούτε το αξιόπιστο αντίπαλο δέος. Οι άλλοι διεκδικητές όρθωναν ανάστημα στα ντέρμπι, αλλά πετούσαν βαθμούς δεξιά κι αριστερά, πληρώνοντας κυρίως τα καλοκαιρινά τους λάθη.
Μιχάλης Λουκά
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΠΟΛΙΤΗΣ" στις 15/04/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου